Duygusal Yeme Üzerine
- Duygusal Yeme Üzerine
Oturup düşünmeye başladıkça, ne hissediyorum, nasıl hissediyorum, ne hissediyorum dedikçe ya da bunu birilerine dillendirdikçe farkındalığımız artıyor.
Fotoğraftaki gibi duygular kendi içinde sınıflandırılıyor, kırmızılar “öfke”, sarılar “neşe” gibi…
Ne hissettiğimizin farkına varıyoruz. Sonra neden böyle hissettiğimizin…
Beslenmeyle duyguları sınıflandırmanın alakası ise şuradan geliyor:
İnsan karmaşık bir varlık, bazen midemizi değil duygularımızı doyuramadığımız için yiyoruz.
Öfkemizi, üzüntümüzü, yorgunluğumuzu kontrol altına almak için bizi mutlu edeceğini bildiğimiz besinlere yöneliyoruz. Bunlar genelde yüksek kalorili ya da şekerli yiyecekler oluyor.
Ya da tam tersi olumlu yönde etkilenebiliyoruz, mis gibi bir anne keki kokusu bizi neşelendirebiliyor, belki de zamanda geriye götürüyor.
Yani yeme ihtiyacımızı duygularla ilişkilendirmemiz çok normal fakat olumsuz duyguları yemekle örtbas etmeye çalışmak uzun vadede duygusal yeme problemlerine, duygusal yeme problemleri de sağlık sorunlarına yol açabiliyor.
İşte böyle olumsuz etkilendiğimiz durumlara karşı fiziksel açlığımız ile duygusal açlığımızı birbirinden ayırt etmemiz gerekiyor.
Fiziksel açlıkta vücut herhangi bir doygunluk hissedebilir, duygusal açlıkta ise vücut spesifik bir besin “arzular”.
Fiziksel açlıkta, açlığın seviyesine göre fiziksel belirtiler görülür; mide gurultusu, enerji düşüklüğü, halsizlik gibi…
Duygusal açlıkta ise bu belirtiler olmaksızın, tok ve enerjik hissettiğimiz halde yemek yeme ihtiyacı hissederiz.
Aslında enerji düşüklüğü midemizle değil zihnimizle alakalıdır.
Bu ve buna benzer birçok ayrımı yapıp farkındalığımı artırdıkça alışkanlıklarımızın değiştiğini fark ederiz.
Alışkanlıklarımız değişirse biz de değişiriz.
Farkındalıklarımızın artması ve alışkanlıklarımızın gelişmesi dileğiyle…
Uzm. Dyt. Edanur Serçe
Diyetisyen ve Beslenme Uzmanı
